Na een paar slechte optredens in de doordeweekse competitie kon het eerste team wel een sportief succesje gebruiken. Met slechts twee invallers togen we derhalve naar Ermelo. De vertrouwde speelzaal Echo’s Home De Schakel ligt wat afgelegen van de dorpskern. Het laatste stuk van de tocht spreekt altijd tot de verbeelding. Aan weerszijden van het wegdek bevinden zich de donkere bomen van het Veluwer bos. Voor je ligt de matig verlichte kaarsrechte strook asfalt, een poos lang! Hoewel de mens ook hier overduidelijk de stempel op de omgeving heeft gedrukt is er een sfeer van onveranderlijkheid en vertrouwdheid. Een Tom Tom met gegevens van zeven jaar oud gidste ons in ieder geval moeiteloos langs het donkerebomenbos.  Aldus waren we tegen achten in de voormalige kantine van de militaire kazerne, waar we onze Ermelose schaakvrienden troffen. Niet te missen waren ook weer de vitrines met militaire parafernelia, zij vormen het decor van een robuust soort nostalgie.

Over robuust gesproken, het werd tijd voor de wedstrijd > en garde.

Brian beet de spits af. Hij leek iets minder uit de opening gekomen maar speelde met zwart actief de lange rokade. Ferry Lunek sloeg een pion. Na de riposte van Brian hoorden we een kreet van ontzetting - een blunder! Het was mat in 1 voor onze jonge vriend door dame en toren. 0-1

Miklós speelde net als vorig jaar tegen Bas West, nu met wit en een beter eindresultaat. Er kwam een Siciliaanse Draak met g3 op het bord waarin wit wat ruimte pakte. Zwart probeerde een actief tegenspel ter bevrijding te lanceren. Daar kwam een kink in de kabel want hierbij incasseerde wit een paard  “waarna het dier liefdevol in eigen stal werd opgenomen” (citaat van wijlen Danny Stemvers). 0-2

De beide Schotse gambieten aan bord 3 en bord 4 met de zwaaier Pa5 (Die Schwankung am Rand) eindigden na de nodige schermutselingen in remise. Zo konden zowel Andries als Guido redelijk tevreden terugkijken op het duel dat vanaf hier erg de goede kant op ging voor Zwolle. 1-3

In het bargedeelte van de speelzaal was er voetbal op de televisie. Zo kon je ondertussen zien hoe RB Leipzig de Spurs van de mat aan het vegen was. In de dug-out van de Engelsen zat Mourinho erbij met een kop als een oorwurm - The Special One was niet blij. Roem is vergankelijk, maar de bank bij de bar zat ons goed.

Harry krijgt op bord 7 ook een Schots Gambiet op het bord maar hier gaat allles dwars door het midden. Nimzowitsch - de man van het centraliseren - kon tevreden zijn. Onze voorzitter was tijdelijk een pion kwijt maar kwam klaarblijkelijk nergens serieus in gevaar waarna het punt gedeeld werd. 1½-3½

René ging als een raket van start in zijn vertrouwde Siciliaanse Najdorf. Hij pakte een kwaliteit van de vriendelijke Gerard de Hoop af. Maar er leek vervolgens een klein probleem met de brandstoftoevoer te zijn. Wit ging op pionnenjacht en maakte progressie met de overtocht. Het remise-aanbod van wit kwam voor onze man inmiddels als een bevrijding. 2-4

Ferdinand tikte de winst binnen in een ingewikkelde partij.  

"Mijn pot tegen Sebastiaan Hiemstra (1845) leek in eerste instantie éénrichtingsverkeer te worden. Ik miste op zet 19 dat ...Lf5 niet meer voorbereid hoefde te worden maar direct kon.  (om die reden is ook 17...b4 een interessant alternatief). Daarna werd de damevleugel wat dichtgekit en werd het een spannend gevecht. Alle schermutselingen na 20...Ld5 hadden de witspeler wel teveel tijd gekost, daarom had hij geen trek meer in een eindspel op de grill na 30.Dxd8. Dat had hij wel moeten doen, na 30...Df6 is de zwarte aanval niet te houden."  2-5

Het slotakkoord was aan Boris. Lange tijd was het niet duidelijk hoe de Caro Kann van Rob Boterenboord gekraakt zou moeten worden. In het versnelde tempo toonde hij zich echter slagvaardig in het resterend eindspel door het op tempo netjes te winnen. 2-6