Gastenboek ZSG

SOS: Afgeschminkt door Amersfoort                                                                             Miklós Hoffer

Afgelopen vrijdag kwam het eerste van Amersfoort, een team uit de SGS, weer eens op bezoek. Vorig jaar werd het kampioen in de klasse door Hoogland op de valreep voorbij te streven. ZSG werd toen vierde. Het is een sterk team met een echt kanon aan boord, aan bord 2 opgesteld en 2345 rating – een kei van Amersfoort als het ware.

Er waren inmiddels 9 spelers beschikbaar voor deze wedstrijd. Had me uitgeroosterd om bar, verslaggeving en wedstrijdleiding te doen.

Een vroege wapenschouw deed reeds vermoeden dat een taaie avond in het verschiet lag. Aan bord 5 en 6 leek er iets mis te gaan.

Toch werd de score geopend door Zwolle en wel door Brian aan bord 1 die een kleine vormdip weer helemaal te boven is. Een nieuwe aanpak van Albin’s Tegengambiet bood dynamisch wisselgeld voor de pion met actieve lopers. Wit blunderde en ging in een spervuur tenonder. (1-0)

Hierna verloor Marc met wit aan bord 6. Er ging tegen Tissink in de Réti een stuk af tegen twee pionnen en dit bleek al gauw te magere compensatie voor de knol. (1-1)

Ook Marten (2) ging onder het juk door. Hij moest met wit een iets minder toreneindspel verdedigen tegen FM Tim Grutter. Hij deed zijn best maar de man aan de overkant had zijn titel duidelijk niet bij een pak wasmiddel cadeau gekregen. (1-2)

Noah verloor aan 7 tegen Ron Flohr die er ook altijd bij is. Het begon erg goed voor hem  in de Trompowski waarin hij een witte Stonewall-structuur wist op te blazen. In de opvolgende schermutseling raakte hij echter een kwaliteit kwijt. Wit was er als de kippen bij. (1-3)

Harry speelde g3 tegen een Koningsindische structuur op 8 , waarbij e4 vermeden werd. Het was een gelijkopgaande strijd . Helaas kostte een blunder de partij waar een loperinslag de zaak besliste in Zwols nadeel. (1-4)

René speelt tegenwoordig de Benoni. Helaas werkte de tegenstander aan bord 5 niet mee want die deed Trompowskl (1.d4 2. Lg5). Er volgde een stormloop op de h-lijn. Onze ‘Koning van Hoogeveen’ wist met elastiek de boel bij mekaar te houden. Meer zat er ook niet in waarmee de nederlaag officieel werd. (1½-4½)

Ferdinand (3)  kreeg met zwart het Slavisch op het bord. De beide zwarte lopers werden als lange afstandsraketten verdekt achterin naast elkaar opgesteld. Hun latente kracht is bekend bij de specialisten en kon hier sympathie voor hebben. Onze vriend kwam ergens gewonnen te staan maar in de versnelde uitspeelfase werd het remise. (2-5)

Ronald speelde op bord 4 net als vorig jaar tegen Henrik Porte, best een sterke. De speler van Amersfoort speelde het g6-systeem in de Caro Kann van de Panov-signatuur. Zware positionele manoeuvres voerden hier de boventoon waarbij de spelers elkaar in evenwicht hielden. (2½-5½)

Al met al een forse nederlaag derhalve, door iets teveel misperen zag het scorebord er niet al te fraai uit. Er komen nog wat minder sterke teams. Maar ZSG kampioen in de HKC 24/25? Don Leo van Hoogeveen mag weer zijn bekende hit zingen “Nee, nee, nee”.

Nee, nee en nog eens nee.

Zowel 2 Unlimited als Volumia zongen al iets in de strekking van de titel van dit verslag, evenals good old clubsupporter Leo. Duidelijk mag zijn dat het resultaat in Utrecht wederom niet goed was, mede veroorzaakt door een “nee” op bord 2. Geen handhaving in zicht, geen overwinning en geen complete opstelling is de huidige stand van zaken voor het vlaggeschip van ZSG.

Met de trein arriveerden we in hartje Utrecht waar een flinke verbouwing gaande was naast het station. Ook Maxima was in de stad, maar die kwam gek genoeg niet de verrichtingen van de verzamelde schaakstammen (135 spelers in totaal) aanschouwen. Dit had ik zo ergens in het middenspel wel verwacht (natuurlijk niet al bij de opening, dat doen alleen beginners).

Waren we dan kansloos? Niet bepaald. Op bord 7 stond Marc een pion voor tegen een tegenstander met een indrukwekkend ratingsurplus van maar liefst 400 punten. Een remise aanbod van Marc op dat moment werd gek genoeg niet geaccepteerd. Toen ik opnieuw keek, bleken de bordjes verhangen en werd de pluspion een minstuk en daarmee het punt afgestaan. Naast Marc op bord 8 was Miklos in een voor hem typerende stelling moeilijke zetten aan het doen die mij op het eerste gezocht strategisch bedenkelijk leken. Miklos verzekerde mij echter dat hij toch echt lichtjes beter stond, maar een winst werd helaas niet gevonden. Op bord 6 liet ZSG dan eindelijk eens wat zien, in de persoon van Brian die met zwart(!) wat handiger bleek dan zijn tegenstander en een kwaliteit wist binnen te hengelen die hij transformeerde naar een vol punt.

Op bord 1 stond Bart prettig tot zeer prettig en een pion voor. Enige tijd later was de stelling wat aan stukken geslagen en werd remise besloten. Je ontkomt toch niet aan het gevoel dat hier toch wel wat meer in had gezeten. Naast mij op bord 3 werd Jan weggeduwd door een oprukkende pion en allerlei tactische grappen  die hij niet meer bleek tegen te kunnen houden. Helaas geen score tegen zijn oude cluppie. Op bord 2 was het Nee.

Zelf had ik het met zwart lastig op bord 4, al kwam ik na pionverlies tegen het loperpaar niet direct verloren te staan. Enige zetten later was dat wel het geval toen ik finaal misgreep en in 1 zet de partij weggaf. Gelukkig zag mijn tegenstander het niet en kon ik snel dames ruilen om een toreneindspel in te gaan. Ook hier gaf ik vrij vlotjes zomaar onnodig een pion weg, al kwam de remisemarge nooit in gevaar. Dit overkwam ook Boris op bord 5 die in een stelling kwam die niet goed was, maar in het eindspel op enig moment straal verloren stond. Ook hier zag de tegenstander het niet. Het resultaat was dat zowel Boris als ondergetekende flink hebben kunnen oefenen in het verdedigen van een toreneindspel van 2 tegen 1. Die oefening bleken we beide overigens niet echt nodig te hebben, maar wellicht was de gratis training voor onze tegenstanders een gegeven paard. Hartverwarmend was overigens het kopje koffie voor Boris rond de klok van 18.00 uur als mentale oppepper door een zeer attente teamgenoot (waar was onze coach in deze donkere tijden?).

Kortom: het had 4-4 kunnen worden, maar ook 6-2. Misschien hadden we meer kans gehad als we met 8 man waren gekomen in plaats van 7. Het seizoen is zeker nog niet bepaald, maar we zullen in de komende ronden wel wat meer moeten laten zien. Voordeel moet winst worden en remisestellingen niet zomaar geblunderd worden, ook al ziet de tegenstander het niet. Over twee weken mogen we thuis tegen Oud Zuylen die deze ronde flink huis hebben gehouden tegen Deventer.

Onnodig verlies tegen TAL2

Met de 5-3 uit de eerste ronde op zak ging het tweede Zwolse team met vertrouwen ronde 2 in. Op papier hebben we dan een wat mindere rating, de vechtlust vergoedt veel. Dat was tegen ZZS wel duidelijk geworden. Op het programma stond afgelopen zaterdag het uitduel tegen TAL 2. Nu kennen we grootmeester Tal, ook in Amsterdam West huist een vereniging die dezelfde naam draagt. Echter wij speelden tegen de reserves van Tjonger Aa Linde. Even aandacht voor een stukje historische geografie: de Tjonger is een rivier(tje) dat door de provincie Friesland loopt, startend bij Oosterwolde en eindigend in de buurt van Kuinre (wat weer Overijssel is). De kaart vermeldt de naam Kuunder, naast die van Tjonger. Geen onbeduidend water als je de lengte ervan in gedachten neemt. Het tweede deel, Aa, is op internet wat lastiger te vinden. Meer bekend is de Steenwijker Aa, die begint bij Vledder en stroomt richting Steenwijk. Van Drenthe naar Overijssel dus. Waar op de grens van Friesland en Overijssel de Lende voert, gaat deze rivier, als deze door Friesland verder voert, over in de Linde. De Lende staat overigens weer in verbinding met de Tjonger … Het is maar dat u het weet. Voor het vervolg van dit verslag is het voorgaande compleet irrelevant. Dat terzijde. Wat wel vermeldenswaardig is en ook weer uw geografische kennis toetst is de speellocatie: Onna. Ten zuiden van Steenwijk, dus in de provincie Overijssel, is Onna te vinden. Niet meer dan 1 weg, maar dan wel weer met een heus Dorpshuis (ons Dorp). Met een achttal arriveerden wij in de speellocatie van TAL2. Het onderkomen had wat weg van een lokaal multifunctioneel centrum: ruime zaal, een bar, een bijzaaltje en een met rood velours gordijn afgedekt podium. TAL is een genootschap van drie schaakverenigingen die de krachten hebben gebundeld: SC Steenwijk, WES uit Wolvega en SC Heerenveen. Samen sterk, zullen we maar denken.

Onze jonge telg Sander boog zich deze zaterdag over de schooltoetsen, maar in Walter werd een waardig vervanger gevonden. Een mooi ingerichte zaal, mooie stukken: het enige dat ons hinderde was de druk op de stookkosten. Met amper 17 graden op de thermostaat is uren schaken geen aangename bedoening kan ik u verzekeren! Ook speelde TAL 1 naast ons. Hun opponenten, Groninger Combinatie 5, kwamen met 7 man opdagen. Groningen had überhaupt geen gelukkige schaakdag: hun eerste vijf(!) teams verloren op zaterdag 9 november! Waarom dan TAL 3 – Groninger Combinatie 7 (in 6A) niet is gespeeld …. Gebrek aan spelers?! Groningen 5 haalde zaterdag slechts 1,5 bordpunten binnen. Wij maar 3! Hiermee verklap ik al de eindstand, nu naar het wedstrijdverloop. Dit ratingsterkte team gooide de hoogste ogen, toch verkocht ZSG haar huid duur. Walter (7) heeft de schaakboeken stap 1,2,3 … nooit ter hand genomen. Ontwikkeling der stukken is niet zo zijn deel; Rokade? Nooit van gehoord. Met ontsteltenis, hoofdschuddend, namen de omstanders kennis van Walters harakiri zetten. Rustiger ging het eraan toe op 6: in een degelijke Siciliaan bereikten beide spelers niets. Alles werd zorgvuldig dichtgetimmerd zodat enige activiteit de afgrond zou betekenen, alles smoorde in de kiem. Onze nestor Henk van Es, demonstratief getooid met jas en hoed, berustte in zijn tweede remise. Ik was zelf net op gang (kon mij niet warmen aan de stelling) plotseling was er klein rumoer op 2. In een totaal mislukte opening (waarom wééééér de Pirc?) verzuchtte Albert dat hij na zeven zetten had kunnen opgeven: met een pion op e6 was Lb5† direct uit. Maar zijn tegenstander zag het niet! Nee, dan op f7 een pion meesnoepen en Albert laten spartelen. Uiteraard kwam Albert dat diep bedroevende spel niet te boven. “Vréselijk!” schreef hij op de ZSG app. Op 4 was ook niet veel vuurwerk te bewonderen. Misschien had Jasper het in de slotstelling met dubbele torens op de c-lijn nog iets kunnen proberen, maar het zag er erg remise-achtig uit. In een bijzondere opzet had Noah (5) dan wel een plus, maar zijn opponent was wel zo gehaaid dat er valletjes werden uitgezet. De vervlakking, die ik deze speelmiddag wel vaker zag, bracht ook hier een remise op het scorepapier. Ik had mijzelf aan 1 geposteerd. Mijn 1. d4 werd met het voorbereide 1. … c5 beantwoord. Met enige terughoudendheid rondde ik de opening af. Toen na schermutselingen een vrije c-pion overbleef (maar ook veel stukken en wat nadeel op de klok) was een winstpoging niet meer zo gerechtvaardigd. Dat was de vierde remise! Op 3 had ik al, zij het met potlood, een 1 genoteerd. De Panov met c5 was wel erg lastig voor de zwarten. Jan’s ruimtevoordeel en zelfs met een pion voor zou toch een ippon moeten opleveren. Helaas, beetje roestig wellicht, de dame cadeau doen (en daarmee onze wedstrijd) was wel het laatste waar ik op had gerekend. Mopperend (bijna stampvoetend) liep Jan door de zaal. Walter speelde nog: 1 volle toren in de min. Toch had onze invaller zijn pionnen ver naar voren gestuurd. Dit bracht zijn tegenstander zo van zijn stuk, dat zelfs winst binnen handbereik leek! Met twee kale koningen op het bord werd het remise, maar deze partij toonde aan dat het in de vijfde klasse alle kanten op kan! Aan 8 had Martin al vlot een kwaliteit moeten inleveren. Onze man rechtte de rug en ging op zoek naar compensatie. Toen  zijn tegenstander, de oud burgervader van Wolvega, het spoor kwijt was rook Martin kansen. Het uurwerk liep al naar zes uur toe, toen Martin vroeg hoe het stond. Wij hadden inmiddels verloren, dus hier werd maar tot remise besloten. 5-3 eindstand. Wit om de neus (van de kou) gingen wij huiswaarts. Resumé: borden 2 en 3 een onnodige nul. Dit nekte ons! Er had zeker meer in gezeten, maar dan moet je geen dames cadeau doen! Revanche 23 november thuis tegen de reserves van Almelo.