Nu ZSG 4, na het bejubelde kampioenschap van vorig jaar, is opgestegen naar de duizelingwekkende hoogten van de derde klasse der Oostelijke Schaakbond, gieren de zenuwen ons door de keel. Het team treedt dit jaar weliswaar aan in een bijna volledig vernieuwde samenstelling, maar ook met een nieuw elan. Bovendien gaan we nu plotseling van vier naar zes spelers! Kor (afscheid) en Tristan (te goed geworden) zijn ons helaas ontvallen, maar we kregen er een echte Arbiter (Gijs), een heuse Chess Queen (Ineke) en een aanstormend talent (Reinier) voor terug. Ervaring en balans in het team moeten dan maar van Martin en van mij komen.   Om het zestal compleet te maken werd groeibriljant Koen Sloof - die zoals bekend zijn schaakcarrière bij ZSG begon - losgeweekt van O & O in Kampen: een welhaast bovenmenselijke prestatie van het scoutingteam. Er schijnt trouwens - onder de tafel - aanzienlijk met aandelenpakketten in deze speler te zijn geschoven. Zonder al die nieuwkomers zou er overigens niet eens een Roeiboot meer geweest zijn!

Op een herfstige vrijdag de 13^e (!!!) oktober traden we, voor de eerste keer in deze samenstelling, aan tegen Denk en Zet 1 uit Hattem. De Hattemers hadden hun samenwerking met O & O ook al opgezegd, en vaardigden nu hun top dogs af naar de Terp voor de match met het nietige ZSG 4. Het was gezellig in de Terp: ook de kanonnen van ZSG 3 speelden deze avond een thuiswedstrijd, de schaakjeugd rumoerde bij aanvang nog wat na tussen de fietsenrekken en Wanda patrouilleerde scherp als een scheermes achter de bar. Tafels, borden en klokken (ook voor het derde!) waren klaargezet in samenwerking met jeugdlid Geert en met de ZSG-voorzitter, welke laatste zich in dit soort gevallen altijd dienstbaar pleegt op te stellen. Goeie voorzitter!

Als gevolg van een ragfijne, tactische manoeuvre, die tot doel had onze topspelers optimale kansen op een goed resultaat te bieden, speelde ik zelf met zwart geheel ten onrechte aan het eerste bord. Naast mij zat Gijs, als een rots in de branding, rust en vertrouwen uit te stralen. Ik moest mij bedwingen om niet even mijn hoofd op zijn schouder te leggen. Mijn veel sterkere tegenstander ‘had er zin in!’ Dat beloofde niet veel goeds. Die animo duurde echter maar kort. Razendsnel spelend, toverde hij een aanval tegen mijn koningsstelling op het bord waar ik - ter verdediging - de nodige tijd in moest investeren. Het evenwicht werd (ook volgens de engine) echter nooit verbroken en er was na een uurtje - zo rond de vijftiende zet - voor beide partijen nog een hoop om voor te spelen. Net toen ik besloten had met Tad8 de d-lijn te gaan pakken en vervolgens iets als Lc5 te spelen (g7 leek mij voorlopig wel te verdedigen), bood mijn sympathieke tegenstander remise aan. ‘Hij wilde niet langer dan tot 21.00 uur spelen, omdat hij naar de camping moest!’ Omdat ook mijzelf soms een welhaast existentieel verlangen naar een verre camping overvalt (vooral als ik met mijn echtgenote naar een vervelend feestje moet), en omdat ik weet dat het opwerpen van enigerlei belemmering in dat soort gevallen vaak tot ernstige onmin leidt, ging ik onmiddellijk akkoord. Het ratingverschil van 200 punten in zijn voordeel speelde, als ik eerlijk moet zijn, hierbij een belangrijke rol. Hij verdween al snel de herfstnacht in, mij achterlatend met een onverwacht maar belangrijk halfje, en met de vraag of het ooit nog wat zou zijn geworden met die pion op g7. Merkwaardig slot van een partij!

 H. Kloppenburg (1621) x G.W. van den Bovenkamp (1420) na 15. ….. Kh7. Remise op voorstel van wit.

Op ongeveer hetzelfde moment verloor Reinier. Hij zat wat mismoedig naar zijn bord te staren en was een hoop materiaal kwijt. Bovendien stond hij mat. Het vierde bord in de derde klasse der Oostelijke Schaakbond was hem duidelijk te machtig geworden. Hulde echter voor zijn moed en de dappere poging! De nazorg vindt plaats tijdens de volgende clubavond. Aan de andere borden werd nog druk geschaakt en leek mij de stand in evenwicht. Koen stond met wit aan bord zes niet slecht, maar zat tegen een hangende e-pion aan te kijken. Zijn tegenstander had een dubbelpion op de f-lijn. Martin stond met zwart aan bord drie wat gedrongen en zat diep in de denktank. Gijs moest een wat voorbarige aanval op zijn koningsstelling afslaan en Ineke speelde, met zwart aan het vijfde bord, misschien wel de ingewikkeldste partij van de avond. Ze kwam in het Colle-systeem terecht en lange tijd begreep niemand waar dat toe zou leiden.

En toen won Koen. Hij had al een kwaliteit te pakken, bezette met zijn beide torens open lijnen in het centrum en begon net na te denken hoe hij het slechte paard van zijn tegenstander naar een nog beroerder veld kon jagen, toen de speler van Denk en Zet er plotseling de brui aan gaf. Geen zin meer in een hopeloze exercitie! Een prima overwinning en een vracht aan ratingpunten voor Koen! Bovendien bezet hij na deze ronde nu de eerste plaats in de categorie best presterende speler in de klasse 3C (het verschil tussen de behaalde score en de verwachte score). Goed dat we zoveel geld voor hem hebben betaald! Ook onder de mannen van ZSG 3 ontstond nu enige beroering: het vierde stond gelijk tegen een team dat gemiddeld 200 ratingpunten meer had!

Uit een ooghoek zag ik bijna gelijktijdig hoe Martin met een daverende paardzet een pion op b2 pakte. Bij terugslaan dreigde meer materiaalwinst voor onze derde bordspeler, en dat leek me een goede zaak. Helaas hadden we beiden over het hoofd gezien dat de man uit Hattem zich met een kundige tussenaanval op Martins dame uit de problemen kon redden, waarna de ZSG’er zelf met een moeilijk te verdedigen, geïsoleerde b-pion bleef zitten. ‘Omdat hij even zijn zelfvertrouwen kwijt was’, accepteerde Martin gelijk een goed geplaatst remiseaanbod: al met al - en zeker gezien de stand van de wedstrijd - toch een bevredigend resultaat. Later in de bar ontdekten we dat het slaan van de a-pion, in plaats van de b-pion, waarschijnlijk winnend was geweest… Slechte nachtrust voor Martin, maar de stand was nog steeds gelijk!

Ondertussen begon er aan bord twee iets moois te ontstaan. Dat werd vooral ook duidelijk omdat Marc, Harry en Henk nu grijnzend en in een hoge frequentie aan onze overgebleven borden begonnen te verschijnen. Ook Fred raakte aanzienlijk opgewonden! Onze Arbiter had goed spel tegen een achtergebleven pion van zijn tegenstander, hanteerde soepel een sterke loper tegen een veel zwakker paard en verdubbelde zijn torens op de e-lijn. Uiteindelijk gingen er twee vijandelijke pionnen verloren, waarna het resterende toreneindspel moeiteloos door onze man naar winst werd gevoerd!

We stonden plotseling voor: iets waar Ineke al de hele tijd op gewacht had. Nu nog even remise maken, maar ze had wel met een taaie tegenstander te doen die (ook gezien de stand) stug doorschaakte! Professioneel joeg ze een te dichtbij gekomen paard weg, waarna haar torens gelijk verdubbeld op de d-lijn stonden. Al snel kreeg onze teamgenote een toren op de vijandelijke tweede rij, maar ze stond wel een pion achter en haar tegenstander had vrijpionnen op de a- en c-lijn. Direct nadat ze ook een tweede toren op die tweede rij had laten landen, bood ze remise aan: an offer he could not refuse (Don Corleone). Fluwelen handschoen, stalen vuist… We hadden met 3,5 tegen 2,5 gewonnen van het sportieve Denk en Zet 1 uit Hattem! Dan heb je niet voor niets geleefd!

Slotstelling H. Wagenaar x I. Binnendijk-Voortman: remise op voorstel van zwart

Eigenlijk had iedereen bij ZSG wel een beetje lol, ook onze clubgenoten die tegen Dronten 1 nog een bikkelharde strijd uitvochten. In de bar liet Gijs mij opgewekt zien hoe zijn tegenstander toch nog remise had kunnen maken! ‘Voorlopig is de degradatie weer even afgewend’, sprak hij glimmend, met een groot glas witte wijn in zijn hand.

Nog nagrinnikend reed ik later over de Melkmarkt. Volgende maand tegen medekoploper Voorst! Wie had dat gedacht? Morgen maar gelijk weer waarschuwen voor euforie…