En zo moesten we dan opnieuw dit seizoen naar Voorst: ditmaal voor de gezamenlijke slotronde van de OSBO-competitie in de klasse 3c.

De uitgangspositie was duidelijk. Het sterke Schaakstad Apeldoorn 5 en wij stonden precies gelijk, bovenaan in de poule, met ieder acht matchpunten en 19 bordpunten. Schaakstad speelde vanavond tegen de nummer vier (Denk en Zet 1, vijf matchpunten), en wij tegen de nummer twee (VSG 3, ook vijf matchpunten). Het net gepromoveerde ZSG 4 zou dus altijd als tweede in de klasse 3c eindigen: voorafgaande aan het seizoen een nooit gedachte prestatie. Wilden we echter kampioen worden, dan moesten we vanavond winnen en meer bordpunten halen dan de concurrenten uit Apeldoorn.

Het sportieve VSG 3 is een mooi, homogeen team met een gemiddeld veel hogere rating dan die van ons. Net als bij de Roeiboot zijn alle spelers in de externe competitie bijna altijd aanwezig en dat zegt iets over de onderlinge samenhang en het plezier in het spel. Een loodzware opgave!

Omdat ik altijd doodsbang ben om teveel druk bij de teamleden te leggen, had ik mij beperkt tot het ’s ochtends rondmailen van Lenins beroemde oproep: ‘Kameraden arbeiders! Voorwaarts naar het Laatste, Beslissende Gevecht!’ Nu, aan de zuidzijde van Station Zwolle, leek iedereen vast van plan er het beste van te maken. ‘Gewoon proberen te winnen en dan zien we verder wel waar het schip strandt!’ Onderweg was het nog even spannend of we Voorst wel zouden halen. Gijs, Martin en ik raakten verzeild in een konvooi reusachtige vrachtwagens, met daarop nog reusachtiger, houten bungalows, die twee banen van de A50 in beslag namen. Toen we er eindelijk langs konden, weigerde Martin een poging te doen om via het geopende achterraampje even een van die kolossen van zijn onderstel af te duwen. Hij had er gemakkelijk bij gekund… In Voorst was het in de kantine van de bekende voetbalvereniging gezellig druk: de kaasblokjes en de plakken Voorster worst stonden al gereed. Nadat Huub Blom namens de OSBO de klokken aan had laten zetten, konden we van start.

Helaas was mijn eigen bijdrage aan het uiteindelijke matchresultaat slechts van bescheiden aard. Al vroeg in de partij verloor ik - geheel onnodig, maar dat is altijd zo - met zwart aan bord 4 een kwaliteit waarna ik besloot mijn pijlen rücksichtsloos op de vijandelijke koningsstelling te richten. Het Hollands, dat we speelden, bood daar alle gelegenheid toe, en de Veluwse dame bevond zich ver weg aan de andere kant van het bord. Toen mijn dreiging er echt interessant begon uit te zien (hoewel er in mijn ogen beslist geen doorslaggevende variant aanwezig was), vluchtte de VSG-er in een herhaling van zetten die ik dankbaar accepteerde. Ik was er niet trots op, maar het was op dat moment het hoogst haalbare. Ik had me er handig uitgebluft. Het was mijn vijfde remise in vijf partijen (vier met zwart), bijna steeds tegen veel sterkere tegenstanders. Misschien moest ik toch maar tevreden zijn… Ik begroef me in een schaal kaasblokjes en wijdde me verder aan de ZSG-app.

Gijs was ondertussen aan het eerste bord met wit (de goede verstaander begrijpt allang dat wij officieel een uitwedstrijd speelden) in een soort Konings-Indisch terecht gekomen, waarbij zijn tegenstander het Smyslov-systeem (loperfianchetto op g7) hanteerde. Onze man bouwde een machtig pionnencentrum op en toen zijn tegenstander zich gedwongen zag de zwarte koningsstelling met f6 te verzwakken, zette de Arbiter dat centrum vakkundig in beweging. Het slot was mooi (zie diagram) en dodelijk. Gijs had trouwens de hele partij - ook volgens de engine - al duidelijk beter gestaan. Een feestje om hem in de Roeiboot te hebben! De stand was nu 0,5 - 1,5 maar Schaakstad leidde al met 0,5 - 2,5. Pfff...

Gijs de Koning Gans x Ralf van den Burg na 20. fxe5. Er volgde 20. ... Dxe5(?) (beter, maar ook verloren, was 20. ... dxe5) 21. Tae1(!) Txf3 (wanhoop) 22. Txf3 1 - 0 

Hierna verloor Reinier. Hij had aan bord drie heel lang een puike Engelse partij gespeeld, een goed doordachte matpoging op het laatste moment verijdeld zien worden en het lang tegen zijn veel sterkere tegenstander volgehouden. Uiteindelijk werd hij ook hij gedwongen zijn koningsstelling te verzwakken, en toen ging het mis. Reinier is nog altijd liefhebber genoeg om aandachtig toe te zien hoe hij uiteindelijk volledig wordt mat gezet. We zijn allemaal onder de indruk van de schaaktechnische progressie die hij dit seizoen gemaakt heeft: vaak – in het teambelang – spelend aan een hoog bord en altijd met een onverwoestbaar optimisme. Hij is er altijd (dat is ook een kwaliteit!) en hij is volledig geaccepteerd als lid van de Roeiboot. Ondertussen waren de Schaakstedelingen op 1 - 4 gekomen en daarmee was de race om het kampioenschap gelopen. Jammer, maar we konden er wel vrede mee hebben. De Apeldoorners waren op afstand de sterksten in de poule en hadden ons in een rechtstreekse confrontatie verslagen. Felicitaties voor Schaakstad Apeldoorn 5!

Nadat ik al eens een rondje langs de borden gemaakt had, was ik lang niet meer bij Martin aan bord twee geweest. Die stond een dame tegen toren en loper voor, en dat zou allemaal wel goed komen. Martin is een goede schaker. Nu bleek, bij nader inzien, dat hij wel erg gedrongen stond en moeite had om zijn resterende materiaal te activeren. En wat moest hij nou eigenlijk precies met die dame? Martin moet het nog eens goed laten bezinken, maar ik denk dat hij uiteindelijk te lang op zoek ging naar (een geforceerde) winst en niet tijdig genoeg in de remmen kneep. Het is ook een psychologische kwestie: je staat materiaal voor en dat moet toch te winnen zijn? Bovendien speelt Martin altijd ook in het teambelang! Hij ging - toch op zoek naar vijandelijke pionnen - eeuwig schaak uit de weg en werd uiteindelijk zelf met toren en paard mat gezet. Het is het ergste wat je als schaker kan overkomen en daar ben je dan even heel ziek van… Wij konden alleen maar wijzen op de mooie punten die hij dit seizoen wél voor de Roeiboot binnenhaalde en zeggen dat een score van 50% toch helemaal niet zo slecht is. Onze teamgenoot leed zichtbaar, dus haalden we maar stilletjes een drankje voor hem… 

Bij Ineke was het daarentegen aan het vijfde bord al de hele avond een dolle boel. Haar tegenstander (een invaller uit een lager VSG-team) speelde de Ragozin en schoof ook al (op zet acht!) zijn pion naar f6. Krijgen ze daar soms opdracht toe bij VSG? Daarna rokeerde hij kort! Onze teamgenote sloeg onmiddellijk met haar loper in op h7 en daarna dirigeerde ze bekwaam bijna al haar stukken naar de bedreigde vijandelijke koning. Haar tegenstander probeerde nog tegenkansen te creëren op de damevleugel, maar Ineke was duidelijk veel te sterk. Er volgde een soort koffiehuisschaak waarbij de stukken van het bord vlogen met een snelheid die de toeschouwers naar adem deed happen. Met een stuk worst in je mond is dat nog een lastige zaak! Een voorbeeld:

Ineke Binnendijk x Roy Mantel na 26. ... c4(?). En nu: 27. Txd4 Pxd4 28. Txd4 Lc5 29. Lf2 Lxd4 Lxd4

Toen alle rook uiteindelijk was opgetrokken, had Ineke twee paarden meer dan haar tegenstander die zich nog even ernstig vergiste met een volledig misplaatst remise-aanbod. Hij gaf op toen mat in drie onvermijdelijk was. De stand was nu 2,5 - 2,5. 

Hierna kreeg ik het nog even erg benauwd. Koen stond niet best! Hij zat ergens opgeborgen vlak onder een enorm dartbord en was met zwart eigenlijk prima uit de opening gekomen. Daarna had hij een pionnetje verspeeld en nu kreeg hij een enorme koningsaanval om zijn oren. Om eerlijk te zijn (Koen stuurt me de volgende dag altijd ruimhartig zijn volledige partij!): ook hier lag weer een onnodige verzwakking van de eigen koningsstelling aan ten grondslag. Kunnen ook wij daarover niet eens een lesje krijgen? Het zou - zei ik tegen Reinier - toch niet zo zijn dat we vanavond uiteindelijk ook nog eens gaan verliezen? Op de een of andere wonderlijke manier ontsnapte de Koning van de Kaaslamellen, maar daarbij verloor hij ook nog eens een kwaliteit. Somber staarde ik naar de stelling. De pionnenformaties waren behoorlijk ineen geschoven en de Elburgse zesde-bord-speler had beduidend minder tijd op de klok. Maar dit moest toch voor de Veluwenaar gewonnen zijn? Toen Koen echter zijn paard achter de vijandelijke linies rotzooide, zag zijn tegenstander er plotseling geen brood meer in en bood remise aan. Eén blik van verstandhouding was genoeg: 3 - 3 en afgetekend tweede in de poule. Als iemand een geweldig seizoen heeft gehad dan is het Koen: zijn grote ratingwinst is daar het harde bewijs voor. Mooi!

Ondanks het verspeelde kampioenschap eindigde de avond positief. Gijs en Ineke kregen samen de prijs voor de hoogste, persoonlijke score in de klasse (beiden 5 uit 6 en ieder een fles wijn), Koen eindigde, samen met twee andere spelers, op de gedeelde tweede plaats (4,5 uit 6 en geen fles wijn). Omdat Ferdinand hoogst persoonlijk zijn eega kwam ophalen, kon Koen in één klap door naar Kampen. Bij mij in de auto overheerste de tevredenheid. We waren, als kersverse promovendi, ongedeeld tweede geworden (welk ZSG-team doet ons dat dit seizoen na?  ) op maar één matchpunt van de kampioen, en iedereen had eigenlijk goed gescoord, ratingpunten gewonnen of veel geleerd. Reinier en ik willen beslist volgend jaar verder in de OSBO, Gijs denkt aan de KNSB. Alleen Martin had nog wat nazorg nodig, maar dat komt wel goed…