‘Drie keer in één seizoen een uitwedstrijd bij VSG in Ermelo! Wat hebben we in godsnaam gedaan dat Caïssa ons zo straft?’ dacht ik. ‘Er zijn schakers die zich voor minder aan de balken hebben gehangen!’ Het militair tehuis, aan de weg richting Speuld en Drie, was het symbool geworden van het aflopende seizoen van de Roeiboot: grotendeels succesvol, met hoogtepunten als onze uit-overwinning op VSG 3 (Anna’s torenwinst!), maar soms ook rampzalig zoals toen we – met de kennis van nu – op dezelfde locatie tegen ZSG 4 misschien wel het kampioenschap verspeelden (onder meer door mijn dameverlies). En nu moesten we opnieuw die zo risicovolle gang naar de Ermelose Heide maken…

In de auto was het, met Anna en Ineke, zoals altijd behoorlijk gezellig. Voor ons uit vloog – laag en hard – de bolide van Koen met daarin de Arbiter en onze eigen OSBO, welke laatste vanavond een strikt protocollair taakje te vervullen had. Bovendien zou hij de ZSG-app bedienen. Nog weer dáár voor moesten ergens Henk (met George), en Robert (met zichzelf) rijden, zodat het altijd milieubewuste ZSG 3 met vier auto’s in Ermelo arriveerde. De parkeerplaats was alvast van ons!

In de gezamenlijke slotronde van de klasse 3c der SOS-competitie wachtte ons Schaakstad Apeldoorn 3. Er was zelfs sprake van een rechtstreeks duel om de tweede plaats in de poule (Denk en Zet was vorige maand al kampioen geworden). Het sterke Schaakstad had evenveel matchpunten als wij en slechts een half bordpunt meer. Bovendien was ook D.S.V Ons Genoegen uit Almen (1 matchpunt minder) nog graag bereid ons vanuit de coulissen een vergiftigd zwaard in de rug te rammen. Alle voorwaarden voor een Shakespeareaanse ontknoping waren aanwezig! Wel konden we nu eindelijk vrijuit spelen – VSG 4  kon de laatste plaats in de poule al niet meer ontgaan – en ik had dan ook alle tactische varianten overboord gegooid. We speelden in mijn favoriete opstelling: Gijs, Henk, Ineke, Gé, Koen, Robert, George en Anna. Omdat het voor ons officieel een uitwedstrijd betrof, hadden we wit aan de oneven borden.

De wedstrijsleider van VSG had nog maar nauwelijks zijn welkomstwoordje tot de massa gesproken, en ik wilde net mijn derde zet uitvoeren, toen er al enig rumoer aan bord 7 ontstond. Daar speelde George met wit. De opstelling der speeltafels was zodanig dat ik onze teamgenoot recht in zijn gezicht keek: hij had de engelachtige gelaatsuitdrukking van het kleine jongetje dat net zijn vingers in de pot pindakaas heeft gestopt, en nu zijn moeder niet wil laten merken wat hij heeft uitgevreten. Het stond 1 – 0 voor ZSG 3! Omdat dit de kortste partij moet zijn die ooit voor de SOS-competitie is gespeeld, volgt hij hier volledig. Voor de steeds beter in vorm rakende George had het seizoen nog wel wat langer mogen duren. Mooi!

George van Keulen x Leendert Maris: 1. e4 c6 2. d4 d5 3. Pc3 dxe4 4. Pxe4 Pd7 5. De2 Pgf6??? 6. Pd6#  Een heuse schaakminiatuur!

Ik moet eerlijk bekennen dat ik van de rest van de partijen weinig heb gezien. Te ingespannen bezig met mijn eigen spel! Bovendien zat ik zo strak ingeklemd tussen de tafel en de stoel van de man achter mij, dat George zelfs een drankje voor me moest halen. Enfin: die had nu de rest van de avond toch tijd genoeg!

Uit de berichtgeving van Miklós leid ik af dat Henk de volgende was die het volle punt binnenhaalde. Het is, twee dagen later, een mooie partij om te bekijken! Lang blijft de boel (London System) in evenwicht, maar je hebt steeds het gevoel dat onze ZSG’er, spelend met zwart, beter weet wat hij wil dan zijn tegenstander. Eén foutje is genoeg voor een dodelijke mataanval, gesteund door een ijzersterke loper op b7!

Jack Linders x Henk van Schaik, na 34. Td1? (beter was De3). Er volgde: 34. … Dg3† 35. Kh1 Txd1 36. Lxd1 e3 37. Te2 Dxh3† 38. Kg1 Txg2† 39. Kf1 Dh1#

Met een vorstelijke 4½ uit 6 werd Henk dit seizoen topscorer van de Roeiboot. Klasse!

Hierna maakte de altijd betrouwbare Robert aan bord 6 met zwart remise. Hij had in het middenspel een kleine kwaliteit gewonnen en zijn tegenstander verbruikte enorm veel tijd. Toen er later toch nog iets misging, en de rollen in materieel opzicht werden omgedraaid, was de tijdnood van de Schaakstedeling zodanig dat deze een tactisch, slim geplaatst remiseaanbod van Robert accepteerde. Verder valt de partij niet te reconstrueren omdat Roberts notatieboekje plus ZSG jubileumpen (!) nog steeds ergens op de Ermelose Hei liggen… De stand was 2½ - ½. De spanning steeg echter aanzienlijk, omdat zowel Koen als Gijs, volgens de Razende Reporter op de ZSG-app, ‘verdacht’ stonden.

Nu kwamen ook de eerste, gefrituurde hapjes door. De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat kwaliteit en hoeveelheid van het aangeboden, vaste voedsel duidelijk minder waren dan afgelopen vrijdag in de Terp. Daar stond dan weer tegenover dat de vlammetjes aan het bord zelf werden uitgeserveerd en dat er, na afloop, voor alle spelers van het winnende team (Denk en Zet) een vorstelijke tuil bloemen beschikbaar was.

Ondertussen was Koen keihard wakker geworden in de nieuwe borealiteit. Hij had met wit uitstekend gespeeld en met de prachtzet 14. Pg5 materiaal gewonnen. Lange tijd stond hij veel beter, totdat hij een toren liet instaan… Shit happens! Nog even ging onze teamgenoot op zoek naar eeuwig schaak, maar dat werd bekwaam voorkomen. ‘Van + 3,4 naar – 7,1’, gaf hij de volgende dag zijn partij als motto mee. Hij heeft wel humor! Laten we ons dit seizoen van Koen vooral herinneren vanwege zijn 3½ uit 6, veelal tegen veel sterkere tegenstanders. Daarmee behoorde hij tot de grootleveranciers van punten voor het team.

Koen Sloof x Henk Scholten, na 14. Pg5! Eén variantje: 14. … hxg5 15. hxg5 Lxg5 16. Lh7† Kf6 17. Dh5† Ke7 18. Dxg5† etc. In de partij volgde: 14. … e5 15. Pe6 

Ik weet nog goed dat ik Gijs vorig najaar vroeg of hij het komende seizoen toch niet voor de Roeiboot wilde schaken. Ik had de teams van de andere verenigingen in onze klasse gezien, en geconcludeerd dat we er beslist nog iemand aan de topborden bij moesten hebben om het een leuk seizoen te laten worden. Hoewel hij zelf anders beweert (iets over omkoping met diverse vrijdagse eenheden) was hij te veel liefhebber om nee te zeggen. Dat heeft zich uitbetaald! Zijn 3 uit 5 aan de hoogste borden was natuurlijk een uitstekende prestatie! Gijs’ partij van afgelopen dinsdag, met wit aan bord 1, is ondertussen op het gastenboek gepubliceerd, en nu begrijp ik ook dat de Arbiter daar die avond, ondanks het uiteindelijke resultaat, niet echt blij mee was. Hij had het geluk dat zijn tegenstander – vanwege het taaie verzet van onze man – zoveel tijd verbruikte om een gewonnen stelling te bereiken, dat hij uiteindelijk zelf in remise door herhaling van zetten vluchtte. Het moet gevoeld hebben als een late ontsnapping uit een duistere escaperoom. En toch droeg ook dat halfje weer beslissend bij aan het teamresultaat van de Roeiboot! Later zag ik Gijs nog langdurig, peinzend in een militaire vitrine staren naar het aldaar tentoongestelde werkje ‘Hoe de Indonesische Nederlanders naar Harderwijk kwamen’. Vrijdag, in de Terp, krijgen we hem er wel weer bovenop…

Gelukkig hebben wij ook Anna! Anna is bescheiden, maar ze is ook hot, dit seizoen, en ze speelde opnieuw voor ons op het achtste bord. Als je hot bent, geeft je opponent al vroeg een paard weg en later de hele partij! ‘Daar tussendoor was het nog wel even hard werken,’ vertelde ze in de auto, ‘want mijn tegenstander had tijdelijk veel ruimte’. Dat begrijpen, wij, Anna! Wij zien je allemaal graag erg hard werken! Maar drie keer hetzelfde zwarte paard op b8 vraagt toch echt wat teveel van onze zenuwen!   Anna was de best presterende speler in de klasse 3C (het verschil, op basis van rating, tussen de behaalde score en de verwachte score; W-We 3,5). Misschien, soms, met een klein beetje geluk… (zoals ze zelf ook zegt). Maar toch! Net als George is onze Chess Queen dit jaar beslist bij de senioren doorgebroken!

Het stond nu 4-2 voor de onzen, maar de tweede plaats in de poule kon nog steeds, wanneer Ineke en ik allebei verloren, naar Schaakstad gaan. We waren de laatsten die nog speelden. Ik moest er dus minstens een half punt uitslepen, temeer daar ik uit mijn ooghoek zag dat er bij mijn teamgenote aan bord 3 op wonderbaarlijke wijze een loper van het bord was verdwenen. Al de hele partij had ik in de overlevingsstand verkeerd. Mijn tegenstander speelde de Schlechter (1. e4 e6 2. d4 d5 3. Ld3) tegen het Frans, en toen ik die – naar mijn gevoel – niet helemaal goed behandelde, moest ik, met de beruchte slechte loper, lang verdedigen. Fritz leert achteraf echter dat het evenwicht nooit verbroken is geweest. Rond de veertigste zet gingen de torens eraf en was het potremise. Mijn remiseaanbod werd terecht tot twee maal toe afgeslagen: de Apeldoornse teamleider eiste doorspelen! Schaakstad kon immers nog steeds gelijk maken en ten koste van ons de tweede plaats in de poule opeisen. Mijn tegenstrever had er echter schoon genoeg van, en toen de resterende pionnenstelling volledig onbespeelbaar was geworden, eindigde de partij door herhaling van zetten in remise. Misschien dat ik op het laatst nog wat had kunnen rotzooien (ik had het gezien, en ook Leo Stortelder van Pegasus wees me er later op), maar met nog 7 minuten op de klok, en het teambelang voor ogen, waagde ik me daar maar niet meer aan. Nu was de teamoverwinning binnen! Kort hierna gaf Ineke op. Ze had zich misschien iets te veel op haar – naar eigen zeggen ‘niet te stoppen’ – vrijpion gericht, en over het hoofd gezien dat ze zelf een stuk dreigde te verliezen. Het siert onze teamgenote dat ze daar even helemaal ziek van was…

Het was, met deze 4½ - 3½ slotoverwinning, een mooi seizoen geweest. Opnieuw eindigde de Roeiboot (na het kampioenschap van 2017 en de tweede plaats van 2018) op het podium. Aardig ploegje, toch! Met dit jaar vooral ook dank aan de (slechts drie!) invallers: Reinier, Martin en Arjan (2½ uit 3!). Aan hen wordt binnenkort de orde ‘hulp-roeier met de dubbele eikenbladeren’ verleend. In de auto, terug, besloten we dat er volgend seizoen beslist weer een derde team in de SOS-competitie moet komen. ZSG kan nou eenmaal niet zonder Roeiboot. En wij ook niet!