Toen de Spassky’s een jaar of vijf geleden op bezoek kwamen in het Denksportcentrum – met nog in de gelederen Folke van Dorp, ex-ZSG – werd er tijdens het inleidende praatje van de Arbiter een foto van de naamgever van hun vereniging pontificaal naast bord 1 gezet. Onder virtueel toeziend oog van hun idool wisten ze voornamelijk aan de hoge borden toe te slaan en ons te kloppen met 3.5-4.5. De laatste ontmoeting tussen beide verenigingen was nog maar kort geleden, toen hun KNSB-bekerviertal het onze uitschakelde na 2-2 en snelschaak. Hoog tijd voor revanche! Omdat de CliniClowns hun tweewekelijkse training weer in de grote zaal hielden zaten we weer in de beruchte zaal 11 - het vertrouwde zweethok / spookhuis, zo u wilt. Das Boot speelde tegen Zutphen in zaal 5, officieel geheten "de verzorgingsruimte", waar we de avond ervoor een hoop met vage Xenos-kerstmeuk gedecoreerde tafels vakkundig hadden weggewerkt achter de hometrainer.

Sinds de match in het denksportcentrum staat Roelof Kroon, mijn tegenstander van vandaag, bekend als iemand die ‘in principe niets doet, tenzij je je stukken te dichtbij houdt, dan zuigt hij ze op’. Het kan ook zijn dat hij zijn gevreesde imago zelf al eerder had geconstrueerd in een van de Spassky's-verslagen, die hij meestal zelf schrijft en erg de moeite waard zijn om te lezen. Destijds bivakkeerde hij zelfs nog rond de 2250, een niveau dat door de beste stuurlui aan de bar als voor ons totaal onverslaanbaar werd beschouwd. Op basis van de statistieken klopte dat wel, maar aan zelfvertrouwen geen gebrek bij de onzen, dus geen tactische opstelling of wat dan ook. Vol branie, met gestrekt been erin, met in het achterhoofd een langlopende weddenschap wie er als eerst door de 2100 zou gaan (toen hadden ZSG’ers daar nog de grootst mogelijke moeite mee), trad Boris aan op bord 1; speelde een prachtige aanvalspartij, en… hield heel even een stuk te dichtbij.

Het verging mij vandaag niet beter:

https://lichess.org/9Jsq16BO

In een prachtige stelling met een overvloed aan goede ideeën koos ik een paardmanoeuvre: 20.Pb5 (valt twee pionnen aan) a6 21.Pd4 Pf8. Tot zover prima. Een heel goed idee was nu waarschijnlijk Tg1 – g6 afdwingen – gevolgd door Th1, h4, h5, h-lijn openbeuken en zwart achterlaten met een zwakke broeder op g6. We hebben immers loper tegen paard en bovendien is veld h8 chronisch onbereikbaar voor een zwarte toren omdat mijn loper ernaar kijkt. Dogmatisch schaak maar zo effectief... Na afloop in de Gandhi, en al eerder deze week ging het nog over de “demystificatie van het aanvalsspel” oftewel Gründlichkeit van sommige Duitstalige schaakliteratuur waarin elke actieve zet past in een vastomlijnd stappenplan richting het mat zetten van de vijandelijke kingkong en waarbij van enige authenticiteit en creativiteit geen sprake meer is. De romantiek verdwijnt zo wel een beetje uit het schaken, zeker als je te lang leest in ‘Der Rochade-Angriff’ van Robert Vukovic, maar gedegen studie ervan levert wel een bak punten op. Met een misplaatst gevoel van haast en creatieve dadendrang speelde ik 22.Pb3?, met het idee g7 aanvallen en daarna c5 beuken, maarja …Pe6 dekte beide. In het resterende eindspel kon ik het initiatief niet vasthouden en werd de, voor het Nimzo-Indisch zo kenmerkende DEB (double edged bishop) zwak. Een lijdensweg van 50 zetten was mijn beloning.

De rest van het team had ondertussen flink huisgehouden en de overwinning veilig gesteld. Boris kreeg romantisch ("dat heet slecht!") schaak tegen: 1.e4 e5 2.f4?! en ik geloof niet de pion überhaupt ooit werd teruggezien. Wit ging binnen de kortste keren mat, een partij die in de Duitstalige schaakliteratuur niet zou misstaan.

Miklos deed ook weer wat lompe middenspel dingen, net als vorige ronde tegen Haren/Oostermoer. Het onorthodoxe doch effectieve velden lek prikken met …a3 sloeg de witte rokadestelling volledig uiteen en toen lag de weg open voor Pc4, met gedwongen afruil van de witte e3-loper; installatie van een paar langeafstandsraketten op de b- en c-lijn deed de rest. De witte aanval was ondertussen niet verder gekomen dan een paar negeerbare funny’s en de contouren van een pionnenstorm, daar waren nog zeker 3 tempi nodig om iets te dreigen. De geruchten gaan dat de 2000-grens virtueel gepasseerd is, dus het is zeer de vraag of de captain nog gesignaleerd wordt bij officiële partijen voor 1 februari 2020.

En hier nog eentje van René, samengevat door hemzelf als volgt: "beroerde opening, hoewel de eerste nieuwe zet pas op zet 17 op het bord verscheen. Op zet 19 is Txc3 de beste zet en staat zwart beter. Vanaf zet 21 ging het gelukkig weer de goede kant op."

En keurig afgemaakt met goede loper tegen paard (hij wel..)